Pak een willekeurig dichtbundel en selecteer hieruit een gedicht van maximaal 5 regels.
Ga vervolgens zelf dichten door alle woorden die in dit gedicht gebruikt worden door elkaar te husselen, en als lego-stenen te gebruiken voor het bouwen van nieuwe zinnen en gedichten.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
8 opmerkingen:
Wat gegoochel met het gedicht "Vrede" van Toon Tellegen:
De vrede tussen jou en mij
is een libel. Wonderschoon. Fonkelend in de avondzon,
rakelings scherend
over het dwaze water
tussen jou en mij.
Dwaas fonkelt de avondzon op jou. Scherend tussen het water en mij.
Tussen mij en jou libelt
de wonderschone vrede.
Rakelings.
Fonkelend scheert de vredige libel
over het zonnige avondwater.
Tussen jou en mij dwaast de vrede,
wonderschoon.
Tussen jou en mij scheert
de dwaze vrede in de avondzon
rakelings
langs de wonderschone libel
op het fonkelende water.
De wonderschone vrede fonkelt
dwaas in jou en mij.
Tussen de avondzon en het water
scheert rakelings de libel.
Dwaas wondert de fonkelende vrede
scherend als een libel tussen mij en jou.
De avondzon scheert rakelings
over het water.
Fonkelende dwaas, ik, als
een vredige libel over het water
in de avondzon, scherend naar jou
rakelings.
Rakelende vredezon, avondlibel,
fonkelende schering, dwaas over het water.
Wonderschoon, jouw avond in mij.
Wonderlijke vrede,
dwaast rakelings tussen water.
Scheer je weg, libel,
tussen jou en mij fonkelt de avondzon.
De vrede rakelt als een libel
tussen jou en mij.
Fonkelt als een dwaas
in de avondzon, wonderschoon,
tussen jou en mij.
Vrede.
Jij en een libel.
Wonderschone avond, waterige zon.
Rakelings een dwaas
tussen jou en mij.
Vredig.
Fonkelt als een zonnelibel
op het wonderwater, schoon water.
Scheert over zonderlinge vredebel. Jou vrees ik als een fonkelende watervonk,
raak als een vredeskus.
Ik rijd in een trein
de wereld is klein
stations schieten voorbij als een verlichte snik.
Rijdend in een trein, schiet ik langs stations. Klein, snikkend, ik. De wereld is als een trein. Het rijden verlicht de snik. De stations zijn klein, net als ik. Snikken schieten op de trein, verlichten de stations. Verlichten mij in de wereld. Lichtflitsen in de trein, op de stations, in de wereld. De snik wordt kleiner, verlicht en verwerelt.Kitty
Ik wou dat ik mijn mond kon houwen
IK WOU
want o ... ik klets wat enden weg
toch blijf ik alsmaar weer vertrouwen
dat ik ooit iets zinnigs zeg
(Toon Hermans)
Ik heb elk woord op een kaartje geschreven, gehusseld en puur willekeurig achter elkaar geplakt:
MIJN WEER
iets vertrouwen toch ooit
wat zeg .... ik, ik
dat klets weg alsmaar
mond, ik wou ik,
Mijn ik dat blijf!
kon weer enden es
o, want zinnigs houwen!
TOCH MIJN
weer mijn alsmaar mond,
zinnigs, want ik ik
kon ik, ik wou!
dat, dat blijf wat
iets ik es weg
O ... toch enden vertrouwen
klets zeg, ooit houwen
WAT OOIT
ik vertrouwen houwen, toch!
enden mijn, weg ik
iets weer ik es,
want alsmaar dat ik
klets dat zeg ...
wat zinnigs ooit, o!
mond blijf, ik kon
IK KAN
ik dat blijf
ooit vertrouwen, zeg mond
wat zinnigs enden weg
iets mijn, wou toch
kon dat es, ik?
want ik alsmaar weer
O, ik klets! ik houwen
Nicole
Paul ik heb een paar keer een ander woord gebruikt (bv weten i.p.v. wist)of is dat niet de bedoeling?
Ik mocht kiezen
Ik wist het niet
Ik koos vrede (T.Tellegen)
Ik wist te kiezen
koos vrede
het mocht.
Vrede wist te kiezen
ik mocht niet
het ik.
Mocht ik kiezen?
Wist de vrede het?
Ik niet.
Het niet weten
koos ik
ik wist het.
Koos ik het weten?
De vrede niet
ik mocht het.
Koos ik niet
dan heb ik vrede
ik wist het.
Het gedicht (Ik kon er geen met minder zinnen vinden in de bundel die ik heb).
Avond
dit stuk straat moet ik alleen
van lantaarn naar licht van lantaarn
elk geluid jaagt mijn hartslag op
een duister pad van tuinhek tot
de deur waarachter ik ontspan
herhaal: ik was niet bang
Marijke Foncke
Mijn versie:
alleen naar licht van lantaarn
mijn hartslag ontspan
niet bang, niet bang
tuinhek of deur
het pad, duister, licht
ontspan, ontspan
stuk straat jaagt geluid
niet bang, niet bang
Origineel
A. Roland Holst
Simon Vestdijk
Wat mag het raadsel van uw arbeid wezen?
Muur van de Geest, waar die van Chinezen
Te kort bij schiet. – O, Tegenpool van Bloem!
O, Gij, die sneller schrijft dan God kan lezen
Mjin versies
Het raadsel van de muur van de Geest
Schiet te kort.
Bloem, gij Tegenpool.
De chinezen schrijven sneller
Dan God lezen kan.
Schrijft de muur van de Geest:
‘mogen de Chinezen tegenpool van uw arbeid wezen’?
Gij schiet tekort
Gij die sneller schrijf van de tegenpool van bloem en God
Chinezen schieten te kort
Bij de tegenpool van Bloem
Gij die sneller schrijft dan God kan lezen
Muur van Geest.
Wezen en Chinezen
Schieten te kort als tegenpool
De bloem gaat sneller lezen
Dan de muur van geest schrijven kan
De bloem op de muur
Is de tegenpool van de chinezen
De muur van de chinezen
Schrijft als een bloem
Eén uit twee:
En ik zocht maar, waar het kwaad vandaan kwam,
en ik zocht het op een kwade manier
en zag niet het kwade in mijn zoeken zelf.
Augustinus (345-430)
Vlam
Schuimende morgen
en mijn vuren lach
drinkt uit ontzaggelijke schalen
van lucht en aarde
de opalen dag
onbekend
Ontzaggelijk kwaad vlamt,
uit aarde schuimt lucht.
Zoekend kwam het kwade op,
zocht de morgen,
maar zocht waar ik het zag.
Het kwam in opalen schalen;
ik drink vuur.
Mijn manier, mijn lach,
ver vandaan het zelf.
In mij kwam het op.
Gedicht van Gerry Toenders
in de gewelven van
mijn geheugen
daal ik af
blaas het stof van
mijn herinneringen
en kijk verbaasd
naar het kind in
mij om
Woordenlego
het verbaasde kind
kijkt naar mijn herinneringen
het stof blaast
om en om
in het dal van de gewelven
om naar het geheugen
te kijken
om het stoffige geheugen
blaast mij
in het kind
en zij verbaast mij
met haar herinneringen
in mij om de gewelven
het geheugen blazend
het stof herinnerend
het kind stoffig
en ik verbaasd
om mij de gewelven
gewelfd stof en mij
in verbazing kind
verbazing en afdaling
geheugd geheugen verheugd
om het stof te zien
en te herinneren
om mij
stoffig dal in herinnering
ht kind blaast
naar mij
om in het geheugen
zich te welven
gewelfd en kind
Petra
Een reactie posten