Hoe zou het zijn te leven in een wereld waarin mensen elkaar alleen maar vragen zouden stellen? Probeer een dialoog te schrijven die alleen maar bestaat uit vragen, en toch een enigzins logisch gesprek oplevert.
8 opmerkingen:
Anoniem
zei
Gaat deze trein naar Utrecht?
M: Excuseer me mevrouw, is deze plaats nog vrij? V: Wat mij betreft mag u hier gaan zitten, maar heeft u dat geknoeide plasje koffie op de grond gezien, meneer? Begrijpt u nu hoe mensen een dergelijk zooitje zomaar achter durven te laten? Die jongelui van tegenwoordig denken maar dat de hele wereld van hen is, vindt u niet? M: Dus u hebt er geen bezwaar tegen dat ik met mijn voeten in de koffie naast u kom zitten? V: Waarschijnlijk zijn er verder niet veel plaatsen vrij, dus zal ik dan maar een eindje opschuiven, zodat u geen last heeft van die koffie op de grond? Gaat u misschien naar Utrecht? M: Ja, ik ga tot Utrecht, maar mag ik u vragen waarom u dat graag wil weten? V: Zou u me in Utrecht even willen helpen met overstappen, want ik ben nogal slecht ter been? M: Natuurlijk, waar gaat de reis naar toe? V: Naar Woerden, weet u naar welk perron ik dan moet? M: Zal ik even met u meekijken, als we in Utrecht aankomen? V: Oh, kijk uit voor uw jas, hij hangt nu toch niet in de koffie? Denkt u niet dat een paar onverschillige pubers dit op hun geweten hebben? M: Waarom denkt u toch zeker te weten dat baldadige jongeren hier debet aan zijn? Kan het niet gewoon een ongelukje zijn geweest? Hebt u zo weinig vertrouwen in de jonge mens? V: Vindt u niet dat de ouders van tegenwoordig niet meer weten hoe ze hun kinderen op moeten voeden? Vindt u niet dat de kinderen van tegenwoordig veels te veel vrijheden kennen? M: Vindt u vrijheid dan geen groot goed? Misschien wel het grootste goed? V: Vindt u die gemorste koffie op de grond een groot goed? M: Begrijpt u niet wat ik bedoel? V: Bedoelt u dat de vrijheid van de jeugd ten koste mag gaan van ons, die deze maatschappij na de 2e wereldoorlog hebben opgebouwd met heel hard werken? M: Vindt u dan dat de jeugd zich moet voegen naar onze waarden en normen en niet hun eigen oplossingen mogen zoeken, hun eigen fouten mogen maken? V: U vindt toch ook dat de jeugd nog veel van onze generatie kan leren, zoals respect voor ouderen, gehoorzaamheid, zuinigheid en hulpvaardigheid, of niet soms? M: En daar ziet u bij de jongeren niets van terug? V: Ik maak mijn kleinkinderen van dichtbij mee en het zijn beste kinderen, maar ze krijgen nog maar bar weinig fatsoensnormen mee, dat kunt u toch niet ontkennen? M: Hebben wij het bij de opvoeding van ONZE kinderen dan mogelijk niet goed gedaan? V: Dat is toch te gek, legt u nu de schuld van alles bij ons? M: Ik denk niet in de orde van schuldig of onschuldig, u wel? V: Iemand moet toch verantwoordelijk zijn voor deze compleet verziekte maatschappij en hoor ik goed dat u de verantwoordelijkheid hiervoor bij onze generatie legt? M: U denkt dus werkelijk dat er altijd iemand schuld heeft of dat er iemand verantwoordelijk is? V: Ja, u niet dan? M: Gelooft u niet dat elk mens in welke tijd dan ook, hoe oud dan ook, moet leren voor zijn eigen daden verantwoordelijkheid te dragen? Gaat dat niet altijd gepaard met vallen en opstaan? Dat mag toch ook? Dat kan toch niet anders, of wel? V: Hoe moet dat, nu de rol van de kerk en het geloof voor alle generaties ná de onze zijn uitgespeeld? Waar leren de mensen zonder God in hun leven nu nog wat goed en kwaad is? M: Gaat het niet in de eerste plaats om de liefde? V: Welke liefde? Bedoelt u de liefde voor God? M: Gelooft u niet dat het geloof in de liefde en het geloof in de vrijheid om te zijn wie je bent niet noodzakelijkerwijs van het bestaan van God afhankelijk zijn? V: Zonder het houvast van een kerk en het geloof in een God die ons behoedt, kracht geeft en de weg wijst, dat meent u toch niet? M: Praten we niet in de grond over hetzelfde? V: Ik begrijp het niet, wat bedoelt u precies? M: Zijn niet het geloof en het vertrouwen in jezelf en in de medemens samen met de liefde voor al het leven en de hoop op een leefbare wereld niet in principe voor iedereen hetzelfde of dat nu met of zonder geloof in een God is? V: Gelooft u niet in God? M: Maakt dat voor u iets uit? Word ik dan, nu hier in de trein, voor u een ander mens? Vertrouwt u me meer of minder als ik u direct uit deze trein help? Is dat dan van groter of minder grote waarde voor u? Is dienstbaar zijn omdat God het van je vraagt verdienstelijker dan wanneer je hulpvaardig bent uit jezelf, als goddeloze, of juist omgekeerd? V: Waarom maakt u het me zo moeilijk? M: Waarom bent u zo boos op de jeugd van tegenwoordig? Is dat uit liefde? Bezorgdheid? Of misschien wel jalousie? Had u eigenlijk niet veel liever het leven van uw kleinkinderen willen leiden, zonder schaarste, beperkingen, de hel en verdoemenis van de kerk, de strenge regels van uw vader? V: U zou nu weer jong willen zijn?
M: Wilt u me beloven dat u niet schrikt? Maar ziet u dat karretje in het gangpad aankomen? Met de juffrouw erachter met die piercings? V: Wat bedoelt u? M: Zou ze de koffie op komen ruimen? V: Hoe kan dat nu? M: Zou het kunnen dat een goddeloze, oude knoeier zijn verantwoordelijkheid heeft genomen en de hulp ingeroepen heeft van een jong meisje, behorend bij “die jeugd van tegenwoordig”? V: U neemt me toch niet in de maling? M: Zullen we dan maar even plaats voor haar maken? Meisje: Mag ik er heel even bij om de vloer schoon te maken? M: We naderen station Utrecht, dus mag ik een arm van u? Meisje: Lukt het wel mevrouw? Zal ik uw tas even naar de uitgang dragen?
- Dag meneer, kan ik u misschien helpen? - Helpen? Waarmee? - Bent u niet verdwaald dan? - Zie ik er soms uit als iemand die verdwalen kan? - O sorry, was u niet ergens naar onderweg dan? - Moet je altijd ergens naar onderweg zijn? - Maar u gaat toch ergens heen neem ik aan? - Mag ik daarop ‘nee’ zeggen? - Beweert u dat u onderweg bent zonder bestemming? - Bent u dat niet dan? - Hoe zou ik dat moeten weten? - Maar u was toch degene die mij de weg wilde wijzen? - Moet ik zelf onderweg zijn om een ander de weg te kunnen wijzen? - Of wilt u beweren dat u uw bestemming al gevonden heeft? - Vindt u het erg als ik zeg dat ik niets meer snap van deze conversatie? - Zou dat wat uitmaken of ik het erg vindt? - Aaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaargh!
A. Heb je zin om naar een film te gaan? B. Waarom zou ik met jou naar een film gaan? A. Kan ik hier uit afleiden dat je er geen zin in hebt? B. Vind je niet dat je erg snel bent met je conclusies? A. Waarom reageer je zo bot op mijn vragen? B. Waar leid je uit af dat ik bot zou zijn? A. Heb je vandaag mischien een slecht humeur? B. Stel jij altijd van die persoonlijke vragen? A. Zullen we nog eens opnieuw beginnen met dit gesprek? B. Waren we met elkaar in gesprek dan? A. Zullen we maar gewoon iets leuks gaan doen? B. Wat dacht je van samen naar een film gaan?
A: Ze vragen hier iets over een rondeel, kun je me helpen? B: Vraag je me of ik deze koekjes nu rond deel? A: Nee, heb je ooit gehoord van een rondeel? B: Wil je nu dat ik dit koekje met Ron deel? A: Nee, hoor je niet dat ik je iets vraag over een rondeel? B: Over welk rond deel heb je het in hemelsnaam? A: RONDEEL, ben je soms doof? B: Weet jij dat dan niet? A: Zou ik het je dan vragen? B: Weet je dan niet dat ik DOOF ben?
- Hallo, wat kost dit schilderij? - Hoeveel vindt u dat hij waard is? - Jee, kunt u mij enige richtlijn geven, bijvoorbeeld hoeveel cijfers? - Zou het voor u uitmaken of het 500 of 5000 euro kost? - O, dus het zit in ieder geval daartussen? - Betekent dat dat u het sowieso wil kopen? - Denkt u niet dat het ook belangrijk is dat ik het mooi vind? - U vroeg om de prijs; vindt u het mooi? - Heeft u het gemaakt? - Als ik het zeg, durft u dan een eerlijk antwoord te geven? - Als het van u is of van iemand anders? - Heeft u wel een goede kijk op kunst? - Wat is nu weer een goed kijk? - Het maakt toch wel uit of u veel kunstwerken gezien hebt? - Als ik niet veel gezien heb, kan ik dit schilderij dan niet mooi vinden? - Zal ik u dan eerst maar een aantal andere laten zien? - Zijn die dan ook van u? - Goh, had u begrepen dat ik het heb gemaakt? - Zou dat niet kunnen dan? - Vindt u dat deze stijl bij mij past? - Hoe kan ik dat nu beoordelen? - Bent u het met me eens dat er een overeenkomst moet zijn tussen de persoon en het handschrift? - Heb ik u dan beledigd door te denken dat het van u is? - Vindt u niet dat ik alleen beledigd kan zijn als ik dat toelaat? - U bedoelt dat ik dan maar kan zeggen wat ik wil? - Zou u daar behoefte aan hebben? - Kunt u zich voorstellen dat ik daar zo langzamerhand wel zin in krijg? - Heeft ergens zin in hebben ook diepere zin voor u? - Wordt u altijd zo filosofisch als u iets wilt verkopen? - Was u het niet die iets wou kopen? - Kunt u me nu eindelijk zeggen wat dit schilderij kost?
Kruijtzer: Hé Nicole, Weet jij wat middelmatig is? Nicole: Filosofisch of concreet? K: Maakt dat dan verschil? N: Zegt de maat niet altijd iets over lengte, hoeveelheid, gewicht? K: Zullen we eerst uitgaan van de lengte? N: Vond jij het te lang of te kort? Kruijtzer: Ben jij ook niet bang dat het teveel zou kunnen worden als de cursus langer had geduurd? Ben je ook niet blij dat het in elk geval niet korter heeft geduurd? N: Heb je het over de cursus in het totaal of over de avonden? K: Beiden waren toch aardig op maat, vind je niet? N: Ja, maar noem je dat dan middelmatig? K: Is op maat middelmatig? N: ‘Middel’, is dat in het midden, gemiddeld, of zijn het middelen, of wordt er gemiddeld? K: Word jij ook gek van deze vraag? N: Moeten we het nu ook nog over het gewicht van de cursus hebben en over de hoeveelheid? Kruijtzer: Ben jij nu ook niet bang dat we op het verkeerde spoor zitten? N: Kunnen we het niet beter hebben over goed en slecht? Was de cursus goed, slecht of middelmatig? K: Middelmatig is toch dat het niet goed en niet slecht is? N: Is het niet meer het verschil tussen goed en goed genoeg? K: Goed genoeg, heeft dat niet alleen met middelmatig, maar ook met tevredenheid te maken? N: Was jij tevreden over de cursus? K: Ja, maar zijn we het nu eens dat de cursus dan dus middelmatig was? N: Help, zullen we maar gewoon naar de volgende vraag gaan?
Al schrijvende leren we wat we onszelf en de wereld te vertellen hebben
..........................
Ik doop mijn pen niet in een inktkoker maar in het leven
(Blaise Pascal) ................................ Als je vandaag geschreven hebt ben je vandaag een schrijver (Julia Cameron) ............................ Taal is zuurstof (drs. P)
8 opmerkingen:
Gaat deze trein naar Utrecht?
M: Excuseer me mevrouw, is deze plaats nog vrij?
V: Wat mij betreft mag u hier gaan zitten, maar heeft u dat geknoeide plasje koffie op de grond gezien, meneer? Begrijpt u nu hoe mensen een dergelijk zooitje zomaar achter durven te laten? Die jongelui van tegenwoordig denken maar dat de hele wereld van hen is, vindt u niet?
M: Dus u hebt er geen bezwaar tegen dat ik met mijn voeten in de koffie naast u kom zitten?
V: Waarschijnlijk zijn er verder niet veel plaatsen vrij, dus zal ik dan maar een eindje opschuiven, zodat u geen last heeft van die koffie op de grond? Gaat u misschien naar Utrecht?
M: Ja, ik ga tot Utrecht, maar mag ik u vragen waarom u dat graag wil weten?
V: Zou u me in Utrecht even willen helpen met overstappen, want ik ben nogal slecht ter been?
M: Natuurlijk, waar gaat de reis naar toe?
V: Naar Woerden, weet u naar welk perron ik dan moet?
M: Zal ik even met u meekijken, als we in Utrecht aankomen?
V: Oh, kijk uit voor uw jas, hij hangt nu toch niet in de koffie? Denkt u niet dat een paar onverschillige pubers dit op hun geweten hebben?
M: Waarom denkt u toch zeker te weten dat baldadige jongeren hier debet aan zijn? Kan het niet gewoon een ongelukje zijn geweest? Hebt u zo weinig vertrouwen in de jonge mens?
V: Vindt u niet dat de ouders van tegenwoordig niet meer weten hoe ze hun kinderen op moeten voeden? Vindt u niet dat de kinderen van tegenwoordig veels te veel vrijheden kennen?
M: Vindt u vrijheid dan geen groot goed? Misschien wel het grootste goed?
V: Vindt u die gemorste koffie op de grond een groot goed?
M: Begrijpt u niet wat ik bedoel?
V: Bedoelt u dat de vrijheid van de jeugd ten koste mag gaan van ons, die deze maatschappij na de 2e wereldoorlog hebben opgebouwd met heel hard werken?
M: Vindt u dan dat de jeugd zich moet voegen naar onze waarden en normen en niet hun eigen oplossingen mogen zoeken, hun eigen fouten mogen maken?
V: U vindt toch ook dat de jeugd nog veel van onze generatie kan leren, zoals respect voor ouderen, gehoorzaamheid, zuinigheid en hulpvaardigheid, of niet soms?
M: En daar ziet u bij de jongeren niets van terug?
V: Ik maak mijn kleinkinderen van dichtbij mee en het zijn beste kinderen, maar ze krijgen nog maar bar weinig fatsoensnormen mee, dat kunt u toch niet ontkennen?
M: Hebben wij het bij de opvoeding van ONZE kinderen dan mogelijk niet goed gedaan?
V: Dat is toch te gek, legt u nu de schuld van alles bij ons?
M: Ik denk niet in de orde van schuldig of onschuldig, u wel?
V: Iemand moet toch verantwoordelijk zijn voor deze compleet verziekte maatschappij en hoor ik goed dat u de verantwoordelijkheid hiervoor bij onze generatie legt?
M: U denkt dus werkelijk dat er altijd iemand schuld heeft of dat er iemand verantwoordelijk is?
V: Ja, u niet dan?
M: Gelooft u niet dat elk mens in welke tijd dan ook, hoe oud dan ook, moet leren voor zijn eigen daden verantwoordelijkheid te dragen? Gaat dat niet altijd gepaard met vallen en opstaan? Dat mag toch ook? Dat kan toch niet anders, of wel?
V: Hoe moet dat, nu de rol van de kerk en het geloof voor alle generaties ná de onze zijn uitgespeeld? Waar leren de mensen zonder God in hun leven nu nog wat goed en kwaad is?
M: Gaat het niet in de eerste plaats om de liefde?
V: Welke liefde? Bedoelt u de liefde voor God?
M: Gelooft u niet dat het geloof in de liefde en het geloof in de vrijheid om te zijn wie je bent niet noodzakelijkerwijs van het bestaan van God afhankelijk zijn?
V: Zonder het houvast van een kerk en het geloof in een God die ons behoedt, kracht geeft en de weg wijst, dat meent u toch niet?
M: Praten we niet in de grond over hetzelfde?
V: Ik begrijp het niet, wat bedoelt u precies?
M: Zijn niet het geloof en het vertrouwen in jezelf en in de medemens samen met de liefde voor al het leven en de hoop op een leefbare wereld niet in principe voor iedereen hetzelfde of dat nu met of zonder geloof in een God is?
V: Gelooft u niet in God?
M: Maakt dat voor u iets uit? Word ik dan, nu hier in de trein, voor u een ander mens? Vertrouwt u me meer of minder als ik u direct uit deze trein help? Is dat dan van groter of minder grote waarde voor u? Is dienstbaar zijn omdat God het van je vraagt verdienstelijker dan wanneer je hulpvaardig bent uit jezelf, als goddeloze, of juist omgekeerd?
V: Waarom maakt u het me zo moeilijk?
M: Waarom bent u zo boos op de jeugd van tegenwoordig? Is dat uit liefde? Bezorgdheid? Of misschien wel jalousie? Had u eigenlijk niet veel liever het leven van uw kleinkinderen willen leiden, zonder schaarste, beperkingen, de hel en verdoemenis van de kerk, de strenge regels van uw vader?
V: U zou nu weer jong willen zijn?
M: Wilt u me beloven dat u niet schrikt? Maar ziet u dat karretje in het gangpad aankomen? Met de juffrouw erachter met die piercings?
V: Wat bedoelt u?
M: Zou ze de koffie op komen ruimen?
V: Hoe kan dat nu?
M: Zou het kunnen dat een goddeloze, oude knoeier zijn verantwoordelijkheid heeft genomen en de hulp ingeroepen heeft van een jong meisje, behorend bij “die jeugd van tegenwoordig”?
V: U neemt me toch niet in de maling?
M: Zullen we dan maar even plaats voor haar maken?
Meisje: Mag ik er heel even bij om de vloer schoon te maken?
M: We naderen station Utrecht, dus mag ik een arm van u?
Meisje: Lukt het wel mevrouw? Zal ik uw tas even naar de uitgang dragen?
Nicole
dd. 28-04-‘08
Hi Nicole,
Ik kan zo de mensen voor me zien die dit gesprek voeren!
Ik ben zelf niet aan deze opdracht toegekomen, jouw verhaal inspireert om die ook te maken.
- Dag meneer, kan ik u misschien helpen?
- Helpen? Waarmee?
- Bent u niet verdwaald dan?
- Zie ik er soms uit als iemand die verdwalen kan?
- O sorry, was u niet ergens naar onderweg dan?
- Moet je altijd ergens naar onderweg zijn?
- Maar u gaat toch ergens heen neem ik aan?
- Mag ik daarop ‘nee’ zeggen?
- Beweert u dat u onderweg bent zonder bestemming?
- Bent u dat niet dan?
- Hoe zou ik dat moeten weten?
- Maar u was toch degene die mij de weg wilde wijzen?
- Moet ik zelf onderweg zijn om een ander de weg te kunnen wijzen?
- Of wilt u beweren dat u uw bestemming al gevonden heeft?
- Vindt u het erg als ik zeg dat ik niets meer snap van deze conversatie?
- Zou dat wat uitmaken of ik het erg vindt?
- Aaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaargh!
A. Heb je zin om naar een film te gaan?
B. Waarom zou ik met jou naar een film gaan?
A. Kan ik hier uit afleiden dat je er geen zin in hebt?
B. Vind je niet dat je erg snel bent met je conclusies?
A. Waarom reageer je zo bot op mijn vragen?
B. Waar leid je uit af dat ik bot zou zijn?
A. Heb je vandaag mischien een slecht humeur?
B. Stel jij altijd van die persoonlijke vragen?
A. Zullen we nog eens opnieuw beginnen met dit gesprek?
B. Waren we met elkaar in gesprek dan?
A. Zullen we maar gewoon iets leuks gaan doen?
B. Wat dacht je van samen naar een film gaan?
Petra
Wat is een rondeel?
A: Ze vragen hier iets over een rondeel, kun je me helpen?
B: Vraag je me of ik deze koekjes nu rond deel?
A: Nee, heb je ooit gehoord van een rondeel?
B: Wil je nu dat ik dit koekje met Ron deel?
A: Nee, hoor je niet dat ik je iets vraag over een rondeel?
B: Over welk rond deel heb je het in hemelsnaam?
A: RONDEEL, ben je soms doof?
B: Weet jij dat dan niet?
A: Zou ik het je dan vragen?
B: Weet je dan niet dat ik DOOF ben?
Nicole
- Hallo, wat kost dit schilderij?
- Hoeveel vindt u dat hij waard is?
- Jee, kunt u mij enige richtlijn geven, bijvoorbeeld hoeveel cijfers?
- Zou het voor u uitmaken of het 500 of 5000 euro kost?
- O, dus het zit in ieder geval daartussen?
- Betekent dat dat u het sowieso wil kopen?
- Denkt u niet dat het ook belangrijk is dat ik het mooi vind?
- U vroeg om de prijs; vindt u het mooi?
- Heeft u het gemaakt?
- Als ik het zeg, durft u dan een eerlijk antwoord te geven?
- Als het van u is of van iemand anders?
- Heeft u wel een goede kijk op kunst?
- Wat is nu weer een goed kijk?
- Het maakt toch wel uit of u veel kunstwerken gezien hebt?
- Als ik niet veel gezien heb, kan ik dit schilderij dan niet mooi vinden?
- Zal ik u dan eerst maar een aantal andere laten zien?
- Zijn die dan ook van u?
- Goh, had u begrepen dat ik het heb gemaakt?
- Zou dat niet kunnen dan?
- Vindt u dat deze stijl bij mij past?
- Hoe kan ik dat nu beoordelen?
- Bent u het met me eens dat er een overeenkomst moet zijn tussen de persoon
en het handschrift?
- Heb ik u dan beledigd door te denken dat het van u is?
- Vindt u niet dat ik alleen beledigd kan zijn als ik dat toelaat?
- U bedoelt dat ik dan maar kan zeggen wat ik wil?
- Zou u daar behoefte aan hebben?
- Kunt u zich voorstellen dat ik daar zo langzamerhand wel zin in krijg?
- Heeft ergens zin in hebben ook diepere zin voor u?
- Wordt u altijd zo filosofisch als u iets wilt verkopen?
- Was u het niet die iets wou kopen?
- Kunt u me nu eindelijk zeggen wat dit schilderij kost?
Hoe middelmatig vond je deze cursus?
Kruijtzer: Hé Nicole, Weet jij wat middelmatig is?
Nicole: Filosofisch of concreet?
K: Maakt dat dan verschil?
N: Zegt de maat niet altijd iets over lengte, hoeveelheid, gewicht?
K: Zullen we eerst uitgaan van de lengte?
N: Vond jij het te lang of te kort?
Kruijtzer: Ben jij ook niet bang dat het teveel zou kunnen worden als de cursus langer had geduurd? Ben je ook niet blij dat het in elk geval niet korter heeft geduurd?
N: Heb je het over de cursus in het totaal of over de avonden?
K: Beiden waren toch aardig op maat, vind je niet?
N: Ja, maar noem je dat dan middelmatig?
K: Is op maat middelmatig?
N: ‘Middel’, is dat in het midden, gemiddeld, of zijn het middelen, of wordt er gemiddeld?
K: Word jij ook gek van deze vraag?
N: Moeten we het nu ook nog over het gewicht van de cursus hebben en over de hoeveelheid?
Kruijtzer: Ben jij nu ook niet bang dat we op het verkeerde spoor zitten?
N: Kunnen we het niet beter hebben over goed en slecht? Was de cursus goed, slecht of middelmatig?
K: Middelmatig is toch dat het niet goed en niet slecht is?
N: Is het niet meer het verschil tussen goed en goed genoeg?
K: Goed genoeg, heeft dat niet alleen met middelmatig, maar ook met tevredenheid te maken?
N: Was jij tevreden over de cursus?
K: Ja, maar zijn we het nu eens dat de cursus dan dus middelmatig was?
N: Help, zullen we maar gewoon naar de volgende vraag gaan?
Prachtig, N en K! Ik heb er heerlijk om gelachen!
Een reactie posten