zaterdag 5 april 2008
Ontketende taal
Schrijf 5 minuten lang alsof je dronken bent. Dronken van inspiratie, dronken van het leven, en buiten zinnen door de prikkeling van al je zintuigen. Laat zo ontketende taal ontstaan, taal die spontaan geboren wordt en zich niet stoort aan zinsbouw of logica, maar enkel wil stromen, rollen, stuiteren, slingeren en het leven bezingen.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
2 opmerkingen:
Ongelofelijk hoeveel er uit je komt rollen in vijf minuten tijd! Ondanks de warrigheid van de zinnen werkt het erg verhelderend. Leuke opdracht!
Boze bloemen waadden zich een weg door woeste wensen van een mooi mens. Want ben ik niet, wat ik dacht dat ik was en wat ik misschien wel wilde zijn? Weer een gedachte minder om te weten wat de werkelijkheid met me wil. Want ook al droom ik dagen door de dunne dalen van de duisternis, de ware wezens weten wat ze willen wensen wel. Telkens toen het toch weer moest, behoedzaam en behelpend beter weten. De dagen lang en moe maar weten we niet beter? Vandaag een dag van zon en zijn. Veel meer heb ik niet nodig. Genoegen grijpbaar op een afstand van de milimeters die ik ren. Want ook die tellen echt. En zie ik dan een trap waarboven ik uit toren. Dan weet ik dat ik zonnen zie en wolken bovendien, van al dat dalen en dat hollen word een mens toch moe. Maar ook weet ik de energie van onze hemel toe. Een God een helper in mijn hand. Vertrouwen aan de overkant. Was het dan niet voor niets wat mij gebeuren zal. De mooie ogen van een jonge vrouw kijken mij teder aan. Een hand in mijn hand door de straat, de mensen kijken aan. Voor altijd en voor even, samen zijn we stevig. We dansen door de regenboog die ons allebei is gegeven. Maar oh die dag is er nog niet want werken moet wel eerst.
Zielerust. Zielsgelukkig. Heel m'n ziel en zaligheid. Waar ben je? Wie ben je? Wat wil je van mij? Ziel, ziel, ziel, arme ziel. Kom tevoorschijn. Laat je zien. Geef mij houvast. Al dat gezoek. Hoezo luisteren? Waarom zo lang? Laat me niet zo hard werken. Ik kan zo veel mooie dingen doen. Tijd verspeeld? Weet ik veel. Ziel, ziel, arme ziel. Zielsbedroefd, zielsgelukkig, allerzielenzaligheid.!
De oude vrouw, haar rug gekromd, nooit geluisterd; kon het niet. Zielige, zalige, zalige, zielige ziel. Jij geeft nooit op. Gaat alsmaar door. Kijkt niet naar leeftijd. Houdt geen rekening met. Sterven, sterven zal ze. Nooit kennis gemaakt.
Niet samen gedanst en gezongen.
Niet uit de band gesprongen.
Niet van het pad gegaan.
Nu is het gedaan.
Maar niet voor mij ... ik ken je.
Maatjes voor altijd ... ik ben je.
En jij bent mij.
De zon schijnt!
Marjo
Een reactie posten