Als mensen proberen wij betekenis te geven aan onze ervaringen, en een samenhang of zin te ontdekken of creëren. In onderstaande 2 oefeningen doen we dat op een onorthodoxe, onverwachte manier.
(1) Noem 3 willekeurige feiten/ervaringen uit je leven, klein of groot (hoe vaak je vroeger verhuisd bent, wat je favoriete vakantie was, een hobby, je eerste auto, iets waaraan je je ergert etc)
Stel je nu voor dat jij de biograaf bent van jouw leven. Die alle puzzelstukjes uit jouw leven verzameld heeft en daar chocola van probeert te maken, een logische, zinvolle samenhang zoekt. Schrijf nu een stuk waarin je deze 3 feiten/ervaringen logisch aan elkaar verbindt als overduidelijk horend bij dezelfde persoon en passend in 1 biografische lijn. Verzin of fantaseer niets, maar zoek de verborgen zin of samenhang.
(2) Idem bij 1, maar nu neem je als basisgegevens:
Noem iets over je uiterlijk
Noem een typische of belangrijke eigenschap van je
Noem iets dat je ooit gedaan hebt waar je je niet helemaal okay over voelt
(3) Reflectie:
- Wat wordt je duidelijk over jezelf?
- Wat verrast je in de oefening?
1 opmerking:
Een grote ergernis van haar is respectloosheid; het elkaar behandelen als lastige vliegen die je van je wegslaat; snel iets zeggen zonder de ander een kans te geven zijn mond open te doen; de ander wegduwen omdat jij daar – precies op die plek – wilt zijn. En een plek is juist zo belangrijk, niet eens een specifieke plek, maar een aardeplaats, een plaats waar ze grond onder haar voeten voelt, niet dat sompige polderland, waar je het gevoel hebt met een paar bakstenen op je schouders door de modder te banjeren, maar een flinke basis van steen, mag met zand, en een stuk hoger dan de zeespiegel. Wellicht spreken de kleuren van zulke gebieden haar daarom aan. Al die aardetonen, die een tijd in haar schilderijen voorkwamen, vaak heel pasteus of in met zand gemengde verf. De compactheid lijkt een bodem te geven om stevig te staan, de uitdagingen aan te gaan, de mens te zien met mededogen.
Een reactie posten