zaterdag 10 mei 2008
Cascade
Schrijf deze weken nog 2of 3 keer een cascade. Je kunt dat heel vrij doen zoals we in de les deden: gewoon hier en nu met een voorwerp beginnen, en dan meegaan met de eerste herinnering die opkomt. Je kunt een cascade ook meer sturen door van tevoren een thema te kiezen, bijvoorbeeld lentekriebels, belangrijke keuzes in je leven, of vriendschap, en dan de eerste herinnering te volgen die opkomt. Spreek steeds van te voren met jezelf af hoe lang je wilt schrijven. En neem de tijd zodat elke ervaring genoeg ruimte krijgt te her-inneren.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
1 opmerking:
Een doosje lucifers, een flinke doos, Zwaluw natuurlijk. Licht! Doet me denken aan de zondag op de stille universiteit waar plotseling het licht uitviel; ik in het pikkedonker (ik had een kamer zonder ramen en alle kamers met ramen die op de hal uitkwamen waren dicht). Eerste reactie, waar zijn mijn sleutels? Sleutels onder handbereik, opluchting, tastend naar het trappenhuis – de lift deed het uiteraard niet. Jee, acht verdiepingen naar beneden door een duister trappenhuis! Vrolijke kinderstemmen, waren met papa meegegaan, ze vonden het wat spannend. Een hevig onweer was de oorzaak van de elektriciteitsuitval. Onweer zoals vaker voorkwam in Madison in de zomer. Heftige regenval, ongelooflijk, soms stroomde het water zo hard door de straten dat brokken asfalt uit de weg geslagen en meegesleurd werden tot lagere delen. Asfalt, wat een vreemd materiaal eigenlijk, gemaakt van bitumen. In de Soemerische tijd werd dat in de beeldhouwkunst gebruikt, bijvoorbeeld voor de ogen. Ik heb nog een kopie gemaakt van één van de priesterbeelden, die - geloof ik - in Leiden stond of was het het Allard Pierson Museum? Mooi was dat, om de klei zo te vormen dat de gestalte ontstond. De priester met gevouwen handen die in het oneindige staart. Priesteropleiding in Stuttgart, een ander leven ongeveer, maar nooit vergeten. Toen deze voor mij voortijds eindigde viel er een enorme stilte, een stilte die nauwelijks te verdragen was, of misschien eerder een leegte, die me aangrijnsde. Waar ik ook enorm van houd; zoals de leegte en uitgestrektheid van een kaal en mistroostig landschap, en van de leegte die oneindige mogelijkheden biedt, waar het soms moeilijk is om te kiezen, omdat alles mooi lijkt en omdat, wanneer gekozen is de leegte weer gevuld is, het terrein wordt afgebakend.
Een reactie posten